نوع مقاله : مقاله ترویجی
نویسندگان
1 استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده الهیات، دانشگاه قم، قم، ایران
2 دانشپژوه سطح چهار حوزه علمیه قم، قم، ایران
چکیده
معاملات از امور ضروری زندگی بشری بوده و انسان برای برطرف کردن حوایج خود، ناگزیر به دادوستد است. حال اگر شخصی اقدام به معامله با قصد حرام کند یا معاملهای را منعقد سازد که منافعی جز منفعت محرم نداشته باشد، حکم به جواز یا رضایت شارع در آن مردد و محل اختلاف فقیهان است مانند فروش مواد غذایی به افراد روزهخوار در ماه مبارک رمضان، خریدوفروش دستگاه ساخت شراب، اجاره مسکن به قصد حرام و خریدوفروش سیگار از نگاه قائلان به حرمت استعمال آن. نگارندگان در پژوهش حاضر، در پی استخراج آرای فقهی امامخمینی (رحمتالله علیه) هستند و حاصل پژوهش بیان میکند که امامخمینی (رحمتالله علیه) قول به حرمت را ترجیح داده است، اما قائل به حرمت مطلق نیست، بلکه با جامعنگری خود، کارکرد و غایت مسائل را مورد توجه قرار میدهد. مطالعه حاضر به روش توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانهای صورت گرفته است.
کلیدواژهها