نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشجوی دکتری رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه تهران
چکیده
در اصل چهارم قانون اساسی بیان شده است که تمامی قوانین و مقررات باید بر اساس موازین اسلامی باشند لکن، در خصوص ملاک و معیار تشخیص این مطلب و اینکه قوانین و مقررات باید بر طبق چه فتوایی باشند، سخنی به میان نیامده است و تنها به محول گشتن این وظیفه بر فقهای شورای نگهبان اشاره شده است. در این خصوص، احتمالات گوناگونی مطرح شده است که یکی از مهمترین احتمالات، لزوم قانونگذاری بر مبنای فتوای مشهور فقهاست. نگارنده معتقد است، هر چهار دلیل ذکر شده (حجیت شهرت بما هی شهرت، ظهور مقبوله عمر بن حنظله، گفتار میرزای نائینی در کتاب تنبیه الأمة و تنزیه الملة و گسترده بودن شعاع قول مشهور) توانایی لازم برای اثبات این احتمال را دارا نمیباشند و علاوه بر آن، احتمال مذکور، مبتلا به دو اشکال عمده نیز میباشد.
کلیدواژهها