نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استاد دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی
2 دانشجوی کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی، طلبه سطح یک حوزه علمیه مروی تهران (نویسنده مسئول)
چکیده
یکی از مباحث مهم در هر نظام حقوقی، چگونگی تعیین مجازات و کیفیت اجرای آن است. یکی از مسائلی که در این باره مطرح میشود اجرای مجازاتهای اسلامی در ملاء عام است که میتوان در آیه 2 سوره نور، آن را دنبال کرد. به نظر میرسد قید «من المؤمنین» در آیه بدان جهت بوده است که صحنه اجرای حد از چشم کفار پوشیده مانده تا مانع وحشت ایشان نشود، این نکته در آراء مفسرین نیز دیده میشود. از جهت دیگر در ادبیات قرآنی واژهی «طائفه» (جماعت اندک) در برابر واژهی «فرقه» (جماعت کثیر) قرار گرفته و بدین لحاظ نیز در وقت اجرای حد بایستی جماعت اندکی حضور داشته باشند. روایات این حوزه نیز به دو دسته تقسیم میگردند: اولا: روایات اجرای حد توسط معصومین(ع) که محکوم به ضعف بوده و از جهت دیگر به این دلیل که ناظر به افعال معصومین(ع) میباشد دلیل لبی محسوب میشود که البته باید به قدر متیقن (اجرا در میان مسلمین به اقل طائفه) آن اکتفا کرد. ثانیا: روایات ناهی از اجرای حدود در بلاد کفر که صحنهی اجرای حد از چشم کفار پوشیده ماند تا اینگونه مناظر، موجب وحشت آنان از اسلام و در نهایت عدم گرویدن ایشان به اسلام نشود. از جهت دیگر سیاست جنایی اسلام در جرائم عرضی و ناموسی بر کتمان این فواحش بنا شده تا بدین طریق آبروی شخص مجرم حفظ گردد و حتی این جرایم در جامعه بدین طریق نیز شیوع پیدا نکند. موید دیگر مبنی بر عدم اجرای حدود در ملا عام، مسالهی وهن اسلام است که در این باره باید گفت دشمنان اسلام در صدد سوءاستفاده از این جریان هستند و با پوششهای خبری دروغین به دنبال وحشیانه نشان دادن احکام اسلام هستند.
کلیدواژهها
برای مشاهده اصل مقاله به صورت کامل، بر روی لینک "اصل مقاله" در بالای صفحه کلیک کنید